En weer was al dat weerspiegelde leeg ze keek in de spiegel maar zag niets niets dan een oppervlak gevuld met een onbestemde en vragende leegte
Volgende week begint de Week van het Nederlands. In het kader van die week is er een prachtig poëtisch filmpje gemaakt: Mond Vul Tale. Knap hoe Radna Fabias en Wannes Capelle de schoonheid van onze taal hebben weten te vatten in dit poëtisch geheel aan woorden en hoe je wordt meegenomen in het betoverende filmpje van videokunstenaar Bram Lattré.
Een van de vragen die voorbij komt zweven is: bedenk een woord voor mensen die niets zien als ze in de spiegel kijken. Weerspiegelingsleegte is mijn antwoord daarop. Strikt genomen beschrijft dat woord natuurlijk geen mensen, maar verwoordt het een fenomeen. Laten we zeggen dat ik gebruik heb gemaakt van de dichterlijke vrijheid ;-)
Aansluitend heb ik er een klein gedichtje bij geschreven, om het plaatje (de leegte, de niet-leegte?) compleet te maken.
